Hans Brandts (1959) werkt in het Rijnstate
Ziekenhuis te Arnhem als diëtist nierziekten. Hij
is voorzitter van de werkgroep richtlijnen van de
DNN (diëtisten nierziekten Nederland). Brandts
was nauw betrokken bij de opzet en organisatie
van de SGA workshops door het HMI voor
diëtisten en verpleegkundigen. Hij geeft de
basiscursus nierziekten voor diëtisten aan de
Hogeschool Arnhem en Nijmegen en is trainer
bij cursussen Motivational Interviewing aan
dialyseverpleegkundigen. Hans Brandts is lid
van het hoofdbestuur van de NVD (Nederlandse
Vereniging van Diëtisten).

Waarom is diëtetiek voor nierziekten zo’n mooi vak
Eten en drinken kan complex zijn voor nierpatiënten. Er is enerzijds vaak sprake van minder eetlust  en er spelen dieetbeperkingen terwijl anderzijds de behoefte aan voedingsstoffen juist hoger kan zijn. Veel mensen krijgen adviezen over zout, kalium, fosfaat en eiwit of adviezen om beperkt te drinken. Het is mijn uitdaging om deze ingewikkelde onderwerpen op een eenvoudige manier te vertalen en begrijpbaar te maken. Ik wil mensen motiveren om verantwoord met voeding om te gaan. Daarnaast is het onderwerp voeding laagdrempelig en daardoor een goede ingang om met mensen in gesprek te komen. Wat je eet is verbonden met hoe je je voelt, wat je stemming is en hoe je in het leven staat. Zo kun je, pratend over boterhammen, later op diepgaande onderwerpen terecht komen.  Dat maakt het vak mooi. 

Wat maakt u het meest en wat het minst gelukkig in uw werk
Mensen met nierziekte maak je als behandelaar langdurig mee. Je krijgt een bepaalde band en soms is een half woord genoeg om op de goede golflengte te zitten. Je leert mensen echt goed kennen. Deze contacten geven me energie en maken dat ik mij gelukkig voel in mijn werk. Maar ik word niet erg gelukkig van administratieve rompslomp, van dingen die moeten omdat ze moeten en van hulpverleners die niet goed luisteren naar hun patiënten. 

Welke gebeurtenis heeft in uw loopbaan de meeste indruk op u gemaakt
Toch wel de opkomst van de automatisering en digitalisering. Toen ik in 1983 begon, hadden we een typemachine op de afdeling en dat was het. De invoer van automatisering is geleidelijk gegaan en lijkt nu vanzelfsprekend. Het maakt het werk echt zoveel beter en professioneler. Volgende maand starten we binnen Rijnstate met de invoer van een elektronisch diëtetiek dossier wat weer een belangrijke verbetering geeft in de werkzaamheden. 

Op welke prestaties in uw werk bent u het meest en het minst trots
Ik ben trots op de invoer van de subjective global assessment (SGA) en de aandacht die er is voor voedingstoestand op de dialyseafdelingen. Een jaar of 10 geleden heb ik initiatieven genomen om de SGA meer bekendheid te geven. De SGA is een eenvoudige manier om voedingstoestand in kaart te brengen. De initiatieven hebben geleid tot SGA-workshops voor verpleegkundigen en diëtisten en in het hele land is de SGA geïntroduceerd op dialyseafdelingen.  

Soms zijn er nog jonge mensen waarbij het niet goed lukt om tot goede therapietrouw te komen. Vanuit bijvoorbeeld een slechte diabetesinstelling ontstaan dan nierproblemen, dialyse, soms met een te jonge dood als gevolg. Dat is schrijnend om mee te maken en daarbij voel ik me soms machteloos. In de 30 jaar dat ik in Rijnstate werk heb ik meermalen zoiets meegemaakt.

Waar zou meer of juist minder onderzoek naar gedaan moeten worden
Er zou meer onderzoek gedaan kunnen worden naar het effect van de dieetbehandeling. Hoe vertaalt dieetbehandeling zich naar therapietrouw, gezondheidseffecten, tevredenheid en ziekte-inzicht bij de patiënt. Ik ben zelf overtuigd van mijn meerwaarde maar zou het graag bevestigd zien in klinisch onderzoek. En minder? Ik denk eigenlijk dat onderzoek altijd nuttig is. 

Als u minister van Volksgezondheid was, wat zou u dan als eerste veranderen
Meer aandacht voor ziel in de zorg, compassie en warmte. Dit zijn erg belangrijke aspecten in de zorg.  Te vaak gaat het over kille cijfers en kosten.  

Ten slotte: waar bent u en wat doet u over tien jaar
Over tien jaar ben ik 64.  Ik hoop dat mijn situatie dan zo is dat ik mijn werk wat kan afbouwen. Wat meer tijd voor muziek (spelen en luisteren), cultuur en lezen zou fijn zijn. Misschien dat ik nog een paar dagen per week werk. Ik verwacht dat ik het werken in een ziekenhuis dan nog steeds boeiend vind, omdat elke dag weer spannend is en leidt tot nieuwe contacten.  

Dit is een artikel in een serie visies op het werkveld van professionals in de nierzorg. De artikelen verschijnen onregelmatig. Meewerken aan de serie? Mail naar redactie@niernieuws.nl

Waarom is uw werk zo’n mooi vak
Een dieet bij nierziekte is vaak complex. Het is een heel gepuzzel om nog een beetje met plezier te kunnen eten, áls je al eetlust hebt. Er moet rekening gehouden worden met veel verschillende voedingsstoffen. Soms zijn dit stoffen waar men nog nooit van gehoord heeft, die je niet proeft of herkent in je eten en die ook niet zijn terug te vinden op het etiket, maar die wèl levensbedreigend kunnen zijn. Goede dieetbegeleiding kan veel steun bieden en angst wegnemen. Het is erg mooi en dankbaar werk om iets te kunnen betekenen voor een ander op een moeilijk moment.

Wat maakt u het meest en het minst gelukkig in uw werk
Het meest: als ik merk dat patiënten zich prettiger gaan voelen en ik daaraan heb kunnen bijdragen. En het minst: op een dialyseafdeling vallen veel mensen weg door overlijden. Ik kan slecht omgaan met deze verliezen.

Lees meer »