Niertransplantatie is de beste behandeling voor patiënten met terminale nierinsufficiëntie, maar door het tekort aan donornieren blijven veel mensen verstoken van deze optimale zorg. Orgaandonatie na hartstilstand kan het aantal niertransplantaties doen stijgen en de wachtlijst voor niertransplantatie verkorten of zelfs elimineren. Echter doordat deze donornieren, in de periode tussen hartstilstand en orgaanpreservatie worden beschadigd door ischemie, een verstoring van de doorbloeding, is men terughoudend bij acceptatie van deze donornieren.

Om deze reden nam Maarten Snoeijs in zijn proefschrift het gehele transplantatieproces van donor tot ontvanger onder de loep om klinisch toepasbare methoden te vinden die primaire non-functie van donornieren na een hartstilstand kunnen voorkomen. Het onderzoek laat zien dat niertransplantatie van donoren na hartstilstand leidt tot een langere levensverwachting. Verder werd binnen het transplantatieproces een aantal klinisch toepasbare methoden gevonden om het risico op niet-functionele transplantaatnieren te verminderen.

Promotie drs. M.G.J. Snoeijs: vrijdag 11 juni 2010 14:00 uur
Titel proefschrift: Kidney transplantation from donors after cardiac death; studies on the pathophysiology and prevention of ischemic acute kidney injury and on the long-term outcome after transplantation

Promotores: prof.dr. L.W.E. van Heurn en prof.dr. W.A. Buurman.

Locatie: Aula Bestuursgebouw, Minderbroedersberg 4-6, Maastricht

Wat is het beste moment om te starten met dialyseren? Over deze vraag boog Cynthia Janmaat zich in haar promotie-onderzoek. Op 25 november j.l., verdedigde ze haar proefschrift waarin ze beschrijft hoe ze dichter bij een antwoord komt.

In de praktijk blijkt regelmatig dat er patiënten zijn met een heel slechte nierfunctie, die daar nog nauwelijks last van hebben. Terwijl andere patiënten met een minder slechte nierfunctie juist meer symptomen ervaren. Er is dus een discrepantie tussen enerzijds de nierfunctie en anderzijds het aantal symptomen en de last die patiënten ervaren. Een groots opgezet onderzoek waaraan veel patiënten meedoen, met uiteenlopende nierfuncties en ook een hele range aan symptomenlast, willekeurig verdeeld over groepen die wel of niet starten met dialyse, zou antwoord kunnen geven op deze vraag.

Het wetenschappelijk bewijs uit een dergelijke goed opgezette zogeheten gerandomiseerde studie geldt als sterk. Maar met zo een verscheidenheid aan patiënten en symptomen is een gerandomiseerd onderzoek in dit geval eigenlijk niet te doen. Daarom gebruikte Janmaat gegevens uit observationele studies. Dat zijn onderzoeken waarbij gegevens van patiënten worden verzameld. De patiënten krijgen de gebruikelijke behandeling en er wordt geen behandeling toegewezen door de arts of onderzoeker.

Lees meer »