Een van de eerste mensen ter wereld die begon met chronische hemodialyse krijgt vandaag een onderscheiding uitgereikt. De Brit leeft niet alleen nog steeds, zij het de laatste 23 jaar met een donornier en niet meer als dialysepatiënt, hij heeft ook ondanks zijn ziekte een succesvolle carrière achter de rug.

Dr. Robin Eady, gepensioneerd dermatoloog in Londen, staat te boek als de langst overlevende persoon met volledig nierfalen. Tijdens zijn studie geneeskunde kwam zijn nierziekte aan het licht, doordat hij een sterk verhoogde bloeddruk bleek te hebben. Op dat moment was in Engeland alleen nog acute hemodialyse mogelijk, omdat artsen geen blijvende toegang tot de bloedbaan konden aanleggen. Maar het was 1963, en in de VS had dr. Belding Scribner enkele jaren eerder een shunt ontwikkeld, die dat wel mogelijk maakte. Chronische hemodialyse was nog een experimentele behandeling.

Eady's familie liet hem meer dood dan levend naar Seattle vliegen en Scribner legde daar een shunt bij hem aan. Hij dialyseerde er onder andere samen met Clyde Shields, de eerste persoon met een shunt. Na een aantal maanden verhuisde Eady naar Canada omdat hij daar kon werken, en in 1964 terug naar Engeland, omdat chronische dialyse daar toen ook beschikbaar kwam. In alle gevallen was hij een van de eerste patiënten in het land die de behandeling ondergingen. Later, inmiddels afgestudeerd en gespecialiseerd tot dermatoloog, pionierde hij met thuishemodialyse. Tot hij in 1987 getransplanteerd werd.

Het SeaTac's Northwest Kidney Center in Seattle reikt elk jaar een onderscheiding uit aan een persoon die door belangenbehartiging, klinische zorg of onderzoek sterk heeft bijgedragen aan het welzijn van nierpatiënten. De onderscheiding is vernoemd naar Clyde Shields. Dit jaar ontvangt Eady de onderscheiding, omdat hij, in de woorden van de jury, een voorbeeld is geweest voor anderen. Zowel patiënten als artsen, maar ook mensen die weinig van nierziekten afweten. 'Uw leven laat zien dat een mens de barrières die nierproblemen opwerpen, kan slechten door de voordelen van thuisdialyse en transplantatie, en toch veel bij kan dragen aan zijn familie, de samenleving en uw professionele vakgebied.'

Wat is het beste moment om te starten met dialyseren? Over deze vraag boog Cynthia Janmaat zich in haar promotie-onderzoek. Op 25 november j.l., verdedigde ze haar proefschrift waarin ze beschrijft hoe ze dichter bij een antwoord komt.

In de praktijk blijkt regelmatig dat er patiënten zijn met een heel slechte nierfunctie, die daar nog nauwelijks last van hebben. Terwijl andere patiënten met een minder slechte nierfunctie juist meer symptomen ervaren. Er is dus een discrepantie tussen enerzijds de nierfunctie en anderzijds het aantal symptomen en de last die patiënten ervaren. Een groots opgezet onderzoek waaraan veel patiënten meedoen, met uiteenlopende nierfuncties en ook een hele range aan symptomenlast, willekeurig verdeeld over groepen die wel of niet starten met dialyse, zou antwoord kunnen geven op deze vraag.

Het wetenschappelijk bewijs uit een dergelijke goed opgezette zogeheten gerandomiseerde studie geldt als sterk. Maar met zo een verscheidenheid aan patiënten en symptomen is een gerandomiseerd onderzoek in dit geval eigenlijk niet te doen. Daarom gebruikte Janmaat gegevens uit observationele studies. Dat zijn onderzoeken waarbij gegevens van patiënten worden verzameld. De patiënten krijgen de gebruikelijke behandeling en er wordt geen behandeling toegewezen door de arts of onderzoeker.

Lees meer »