Uit een subanalyse van een studie naar de werking van een ijzerpreparaat bij patiënten met chronisch hartfalen en een ijzertekort, blijkt dat het onderzochte middel de nierfunctie bij deze patiënten licht kan verbeteren.

Prof.dr. Piotr Ponikowski, cardioloog in Wroclaw, maakte dat bekend tijdens een recente bijeenkomst van de Heart Failure Association in Berlijn. Het onderzoek was gedaan naar Ferinject, dat de werkzame stof ijzer(III)carboxymaltose bevat. Het wordt intraveneus toegediend.

Patiënten met hartfalen krijgen vaak ook nierproblemen. Huidige therapieën bij hartfalen hebben weinig tot geen gunstig effect op de achteruitgang van de nieren. In dit onderzoek kreeg twee derde van de in totaal 459 patiënten wekelijks een infuus met Ferinject toegediend, tot hun ijzertekort was weggewerkt. Daarna kregen ze nog eenmaal per maand een onderhoudsdosis. Het ging om patiënten met en zonder bloedarmoede. De overige patiënten kregen een placebo ingespoten.

Aan het eind van de studie, na 24 weken, bleken de patiënten die het ijzerpreparaat kregen gemiddeld een iets betere nierfunctie te hebben dan aan het begin, terwijl die bij de controlepatiënten juist iets was afgenomen. Het ging om zeer kleine verschillen, een gewijzigde filtratiesnelheid van enkele milliliters per minuut, maar volgens de onderzoekers zijn de uitkomsten wel significant.

Wat is het beste moment om te starten met dialyseren? Over deze vraag boog Cynthia Janmaat zich in haar promotie-onderzoek. Op 25 november j.l., verdedigde ze haar proefschrift waarin ze beschrijft hoe ze dichter bij een antwoord komt.

In de praktijk blijkt regelmatig dat er patiënten zijn met een heel slechte nierfunctie, die daar nog nauwelijks last van hebben. Terwijl andere patiënten met een minder slechte nierfunctie juist meer symptomen ervaren. Er is dus een discrepantie tussen enerzijds de nierfunctie en anderzijds het aantal symptomen en de last die patiënten ervaren. Een groots opgezet onderzoek waaraan veel patiënten meedoen, met uiteenlopende nierfuncties en ook een hele range aan symptomenlast, willekeurig verdeeld over groepen die wel of niet starten met dialyse, zou antwoord kunnen geven op deze vraag.

Het wetenschappelijk bewijs uit een dergelijke goed opgezette zogeheten gerandomiseerde studie geldt als sterk. Maar met zo een verscheidenheid aan patiënten en symptomen is een gerandomiseerd onderzoek in dit geval eigenlijk niet te doen. Daarom gebruikte Janmaat gegevens uit observationele studies. Dat zijn onderzoeken waarbij gegevens van patiënten worden verzameld. De patiënten krijgen de gebruikelijke behandeling en er wordt geen behandeling toegewezen door de arts of onderzoeker.

Lees meer »