De gevolgen van verwoestend water zijn nog lang niet hersteld en zullen lange tijd niet zijn uitgewist uit ons geheugen; waarschijnlijk nooit meer.

Zes keer heb ik de zon gloeiend zien ondergaan overhuifd door mauve aangelichte wolken en vervolgens schuchter weer zien opkomen in een grijze ochtendlucht. Die zon, dat gebeurde op weg naar Marseille, ons tijdelijke dialyse-centrum.

Maar voor beide partijen, infirmières en patiënten, bleek dit spoedig een noodoplossing. De verpleegkundigen draaiden extra nachtdiensten, waren uit hun ritme en kwamen dus slaap tekort. En de patiënten draaiden op hún manier nachtdiensten, waren ook uit hun ritme en sliepen slecht met de zon hoog aan de hemel. Zoiets mag niet te lang duren en de verantwoordelijken van SERENA beseften dat heel wel.

Ze vonden andere mogelijkheden: het zou Monaco worden of Toulon. Op de valreep ging dat toch niet door, we moesten nog 'even' in Marseille dialyseren.

Overigens alleen maar lof voor 'Marseille', de verpleging en de kliniek, maar het was wel een rot eind en op barre uren. En helaas altijd met meerdere 'gelukkigen' in één auto, waarbij veel op elkaar moest worden gewacht en bovendien ritten 'met toegift' moesten worden gemaakt. Mensen in drie verschillende dorpen afzetten betekent al gauw een omweg van zo'n veertig kilometer. En huiswaarts is iedere minuut er één hè!

Hierdoor heb ik wél een beter inzicht gekregen in de klachten die ons soms uit Nederland bereiken: 'Ja ja, busje komt zo!'
'Ieder nadeel heb se voordeel': ik besef nu nog beter dat wij hier met het prima zieken-vervoer zeer 'gaté' (verwend) zijn.

Momenteel reis ik alweer drie keer per week naar de Clinique Sainte-Marguerite (die dame zoek ik nog uit) in Hyères, een prettige stad aan de Côte d'Azur, redelijk bereikbaar én rond middernacht weer thuis.

Dé halve finale heb ik in Sainte-Marguérite moeten genieten. Maar zondag-avond(!) heb ik 'vrij-gekregen' en kijk ik met Nanny TV.

Daardoor word ik nu op zaterdag-ochtend halfzeven(!) verwacht en dinsdag nog een keer: 'anders zou 'er' te lang tussen zitten'.

Men begreep mijn verzoek overigens haarfijn en de nefroloog kwam donderdagavond ook geregeld over voetbal praten en had nog een advies: 'Wint Nederland dan niet teveel drinken en verliezen ze dan veel huilen, want beide beïnvloeden het gewicht'.

Het wrede water blijkt heel veel levens overhoop gegooid en in meer dan honderd gevallen vernietigd te hebben, de mortuaria liggen vol.

Politie-duikers zoeken nog steeds naar auto's in zee. Meegesleurd door het water, bevatten ze mogelijk nog lichamen. Anderen hebben alles verloren maar leven tenminste nog.
Verplicht elders dialyseren is in dat licht natuurlijk een peulenschil maar evengoed geen sinecure.

U weet: SERENA had waterschade aan apparatuur, liften en zelfs aan de placo-plâtre binnenwanden (gipsplaatwanden).
Maar zij zijn niet de enige. Overal wordt hard gewerkt aan het herstel. Allerwegen kom je werkauto's tegen met bouwmaterialen: cement, gipsplaat, balken en stenen.

De pompiers (brandweer/ambulance) en het leger zijn nog volop doende om alle modder en rommel te verwijderen. Zelfs het Haiti-ramp-team is ingezet. Dit alles gaat beslist nog maanden duren.

à la prochaine,

Ad

http://pagesperso-orange.fr/nanadno/