Dialysepatiënten met een verhoogde hoeveelheid celvrij DNA (CFD) in het bloed lopen een groter risico op vervroegd overlijden. CFD zijn DNA-fragmenten die in het bloed circuleren na beschadiging dan wel afsterven van gezonde cellen. Vooral direct na afloop van de dialyse hebben hemodialysepatiënten een verhoogd niveau celvrij DNA in hun bloed. Recent onderzoek laat zien dat er een verband lijkt te bestaan tussen CFD-niveau na afloop van de dialyse en overlijdensrisico.

Op de Ben Goerion Universiteit in Israel hebben onderzoekers CFD-niveaus gemeten bij 31 chronische hemodialysepatiënten, zonder andere acute aandoeningen. Dit betrof metingen voor en na de dialyse, over een periode van drieënhalf jaar. Voor dat doel hadden de onderzoekers zelf een snelle, niet belastende, goedkope fluorometrische test ontwikkeld.

Gedurende de onderzoeksperiode kwamen 13 patiënten te overlijden. De gemiddelde leeftijd van deze personen lag weliswaar hoger dan die van de overlevende patiënten, maar de algemene (gezondheids)toestand van beide groepen verschilde niet wezenlijk. Toch hadden de overlevende patiënten na afloop van de dialyse significant lagere CFD-niveaus dan degenen die gedurende de onderzoeksperiode overleden. Na correctie voor leeftijd, gewicht, creatininewaarden en duur van de terminale nierinsufficiëntie lijkt een CFD-niveau van 850 ng/ml of meer te leiden tot een acht maal zo hoge totale sterfte.

De Groningse nefroloog Martin de Borst, ontving zaterdag 6 juni de Stanley Shaldon Award for Young Investigators van de ERA-EDTA, de European Renal Association-European Dialysis and Transplant Association. De prijs, die bestaat uit onder andere een bedrag van 10.000 euro, werd uitgereikt tijdens het jaarlijkse ERA-EDTA congres dat dit jaar, vanwege de corona-pandemie, online plaatsvond in plaats van in Milaan.

Het onderzoek van De Borst richt zich op het ontwikkelen van nieuwe behandelingen voor patiënten met chronische nierschade. In diverse nationale en internationale onderzoekssamenwerkingen onderzoekt hij hoe ontregelingen in bot- en mineraalhuishouding, onder andere door een tekort aan magnesium en een teveel aan fosfaat, bijdragen aan het ontstaan van hart- en vaatziekten bij nierpatienten. Ook is hij een van de leiders van een door de Nierstichting gefinancierd landelijk onderzoek naar het effect van kaliumsupplementen als mogelijke behandeling voor nierfunctie verlies.

Een belangrijk deel van het onderzoek voert De Borst uit binnen TransplantLines, een grootschalig biobank-onderzoek van het UMCG waarin veel gegevens worden verzameld van donoren en getransplanteerden. Deze informatie is van grote waarde om bijvoorbeeld beter te begrijpen hoe afstoting ontstaat – hierover publiceerde &

Lees meer »