Vorige maand overleed Chel Mertens (1939). Mertens is bij het grote publiek bekend als D66-politicus, die zich onder andere hard maakte voor een gewijzigd donorregistratiesysteem, maar nierpatiënten kennen hem beter als voormalig voorzitter van de Landelijke Vereniging voor Dialyserenden (LVD) en interim-directeur van de opvolger Nierpatiënten Vereniging Nederland (NVN).

Chel Mertens was overtuigd republikein en een liberaal politicus. Hij werd daarom lid van D66, de partij waarvoor hij in 1977 in de Tweede Kamer gekozen werd. Ook toen al zette hij zich in de voor diegenen in de samenleving die niet alles op eigen kracht voor elkaar kunnen krijgen. Nadat hij begin jaren '80 nierproblemen kreeg behoorden nierpatiënten en het donorregistratiesysteem vast tot zijn aandachtsveld. De Grote Donorshow, in 2007, greep hij bijvoorbeeld aan om zich uit te spreken over het in zijn ogen onethische systeem van donorregistratie.

Dat hij nierpatiënt was, in 1990 getransplanteerd en later nog eens, en bestuurlijke ervaring had, maakte Mertens tot een geschikte kandidaat voor het voorzitterschap van de toenmalige Landelijke Vereniging voor Dialyserenden. In 1994-1995 had hij ook nog in de Eerste Kamer gezeten, dus hij wist hoe de hazen lopen in de landelijke politiek. Totdat de LVD in 2003 werd omgezet in de huidige Nierpatiënten Vereniging Nederland, was Mertens voorzitter. Bij de NVN kwam hij ook nog even terug als interim-directeur in 2007, in een periode dat het bestuurlijk erg rommelde binnen de vereniging.

De Volkskrant heeft een uitgebreid portret van Mertens gepubliceerd naar aanleiding van zijn overlijden.

Veel donornieren van overleden donoren worden meteen afgeschreven omdat de donor acuut nierfalen (Acute Kidney Injury - AKI) had. Recent Amerikaans onderzoek suggereert echter dat een aantal van deze afgeschreven donornieren nog goed getransplanteerd hadden kunnen worden.

In Amerika staan ongeveer 95.000 mensen op de wachtlijst voor een donornier. Per jaar vallen ongeveer 9.000 wachtenden af, omdat zij overlijden, of te veel achteruit gaan om nog een nier te ontvangen. Een aantal van deze mensen had misschien geholpen kunnen worden als er meer donornieren beschikbaar waren geweest.

Eén van de manieren waarop men in Amerika probeert het aantal beschikbare nieren te vergroten, is door meer potentiële donornieren geschikt te bevinden voor transplantatie, mits het risico op problemen na transplantatie binnen de perken blijft. Nieren van overleden donoren met AKI zijn bijvoorbeeld nieren waarvan het risico soms te hoog wordt ingeschat. Van alle donornieren wordt ongeveer 18% niet geschikt bevonden voor transplantatie, maar voor nieren van overleden donoren met AKI is dat 30%.

Lees meer »